تقسیم بندی شبکه چیست و چگونه امنیت را بهبود می بخشد؟

هکرها همیشه به دنبال راه های جدیدی برای ورود به شبکه های امن هستند. هنگامی که وارد می شوند، می توانند اطلاعات محرمانه را بدزدند، حملات باج افزاری را انجام دهند و کارهای دیگری را انجام دهند. بنابراین امنیت شبکه یک نگرانی مهم برای هر کسب و کاری است.

یکی از راه های محافظت از سیستم در برابر حمله استفاده از تقسیم بندی شبکه است. لزوماً هکرها را از شبکه دور نگه نمی دارد، اما می تواند آسیبی را که می توانند در صورت یافتن راهی برای ورود به آن وارد کنند، به میزان قابل توجهی کاهش دهد. بنابراین تقسیم بندی شبکه چیست و چگونه باید اجرا شود؟

تقسیم بندی شبکه چیست؟

تقسیم بندی شبکه عمل تقسیم یک شبکه به بخش های کوچکتر است. همه این بخش ها به عنوان شبکه های کوچکتر و مستقل عمل می کنند. سپس کاربران به جای شبکه به عنوان یک کل، به بخش‌های جداگانه دسترسی دارند.

تقسیم بندی شبکه مزایای زیادی دارد اما از نقطه نظر امنیتی، هدف اصلی آن محدود کردن دسترسی به سیستم های مهم است. اگر یک هکر بخشی از یک شبکه را نقض کند، نباید به طور خودکار به همه آن دسترسی داشته باشد. تقسیم بندی شبکه همچنین می تواند در برابر تهدیدات داخلی محافظت کند.

تقسیم بندی شبکه چگونه کار می کند؟

تقسیم بندی شبکه می تواند به صورت فیزیکی یا منطقی انجام شود. تقسیم بندی فیزیکی شامل تقسیم یک شبکه به زیرشبکه های مختلف است. سپس زیرشبکه ها با استفاده از فایروال های فیزیکی یا مجازی از هم جدا می شوند. تقسیم بندی منطقی همچنین شامل تقسیم یک شبکه به زیرشبکه ها است اما دسترسی با استفاده از VLANها یا طرح های آدرس دهی شبکه کنترل می شود.

اجرای تقسیم بندی فیزیکی آسان تر است. اما معمولاً گرانتر است زیرا اغلب به سیم کشی و تجهیزات جدید نیاز دارد. تقسیم بندی منطقی انعطاف پذیرتر است و اجازه می دهد تا تنظیمات بدون تغییر هیچ سخت افزاری انجام شود.

مزایای امنیتی تقسیم بندی شبکه

اگر به درستی پیاده سازی شود، تقسیم بندی شبکه طیف وسیعی از مزایای امنیتی را ارائه می دهد.

افزایش حریم خصوصی داده ها: تقسیم‌بندی شبکه به شما امکان می‌دهد خصوصی‌ترین داده‌های خود را در شبکه خود نگه دارید و دسترسی سایر شبکه‌ها به آن را محدود کنید. اگر نفوذی در شبکه رخ دهد، ممکن است مانع از دسترسی هکر به اطلاعات محرمانه شود.

سرعت هکرها را کاهش دهید: تقسیم بندی شبکه می تواند آسیب های ناشی از نفوذ شبکه را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. در یک شبکه به درستی تقسیم بندی شده، هر نفوذگر تنها به یک بخش دسترسی خواهد داشت. آنها ممکن است سعی کنند به بخش‌های دیگر دسترسی پیدا کنند، اما در حالی که این کار را انجام می‌دهند، کسب‌وکار شما زمان دارد تا واکنش نشان دهد. در حالت ایده آل، مزاحمان فقط قبل از کشف و دفع آنها به سیستم های بی اهمیت دسترسی دارند.

اجرای حداقل امتیازات: بخش بندی شبکه بخش مهمی از اجرای سیاست های کم امتیاز (Implement Least Privilege) است. خط‌مشی‌های کمترین امتیاز مبتنی بر این ایده است که همه کاربران فقط سطح دسترسی یا امتیاز لازم برای انجام کارشان را دارند. انجام فعالیت های مخرب توسط تهدیدات داخلی را سخت تر می کند و تهدید ناشی از اعتبارنامه های سرقت شده را کاهش می دهد. تقسیم بندی شبکه برای این منظور مفید است زیرا به کاربران اجازه می دهد در حین سفر در یک شبکه تأیید شوند.

افزایش نظارت: تقسیم‌بندی شبکه نظارت بر شبکه و ردیابی کاربران را هنگام دسترسی به مناطق مختلف آسان‌تر می‌کند. این برای جلوگیری از رفتن بازیگران مخرب به جایی که قرار نیست مفید است. همچنین ممکن است به شناسایی رفتار مشکوک توسط کاربران قانونی کمک کند. این را می توان با ورود به سیستم همه کاربران هنگام دسترسی به بخش های مختلف به دست آورد.

پاسخ سریعتر به حادثه: برای دفع نفوذگر شبکه، تیم فناوری اطلاعات باید بداند که نفوذ در کجا رخ می دهد. بخش‌بندی شبکه می‌تواند این اطلاعات را با محدود کردن مکان به یک بخش واحد و نگه داشتن آنها در آنجا فراهم کند. این می تواند به طور قابل توجهی سرعت واکنش به حادثه را افزایش دهد.

افزایش امنیت اینترنت اشیا: دستگاه های اینترنت اشیا بخش رایج شبکه های تجاری هستند. در حالی که این دستگاه ها مفید هستند، به دلیل امنیت ذاتا ضعیف، اهداف محبوبی برای هکرها نیز هستند. تقسیم بندی شبکه به این دستگاه ها اجازه می دهد تا در شبکه خود نگهداری شوند. اگر چنین دستگاهی مورد نفوذ قرار گیرد، هکر نمی تواند از آن برای دسترسی به بقیه شبکه استفاده کند.

نحوه پیاده سازی تقسیم بندی شبکه

توانایی تقسیم بندی شبکه برای افزایش امنیت به نحوه پیاده سازی آن بستگی دارد.

داده های خصوصی را جدا نگه دارید: قبل از اجرای تقسیم بندی شبکه، تمام دارایی های تجاری باید بر اساس ریسک طبقه بندی شوند. دارایی هایی که دارای با ارزش ترین داده ها هستند، مانند اطلاعات مشتری، باید جدا از هر چیز دیگری نگهداری شوند. دسترسی به آن بخش باید به شدت کنترل شود.

حداقل امتیاز را اجرا کنید: دارایی هایی که از نظر ریسک مشابه هستند و اغلب توسط همان کاربران قابل دسترسی هستند، باید در صورت امکان در همان بخش قرار داده شوند. این امر پیچیدگی شبکه را کاهش می دهد و دسترسی کاربران را به آنچه نیاز دارند آسان می کند. همچنین اجازه می دهد تا سیاست های امنیتی برای دارایی های مشابه به صورت انبوه به روز شود. اضافه کردن هر چه بیشتر بخش‌های ممکن می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد، زیرا بدیهی است که دسترسی هکرها به هر چیزی را دشوارتر می‌کند. با این حال، تقسیم بیش از حد، کار را برای کاربران قانونی دشوارتر می کند.

کاربران قانونی و غیرقانونی را در نظر بگیرید: معماری شبکه باید با در نظر گرفتن کاربران قانونی و غیرقانونی طراحی شود. شما نمی خواهید به احراز هویت کاربران قانونی ادامه دهید، اما هر مانعی که باید توسط یک هکر عبور کند مفید است. هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه اتصال بخش ها، سعی کنید هر دو سناریو را ترکیب کنید.

دسترسی شخص ثالث را محدود کنید: دسترسی شخص ثالث الزام بسیاری از شبکه های تجاری است، اما خطرات قابل توجهی نیز به همراه دارد. اگر شخص ثالث نقض شود، شبکه شما نیز ممکن است به خطر بیفتد. تقسیم بندی شبکه باید این را در نظر بگیرد و طوری طراحی شود که اشخاص ثالث نتوانند به هیچ اطلاعات خصوصی دسترسی داشته باشند.

تقسیم بندی بخش مهمی از امنیت شبکه است

تقسیم‌بندی شبکه ابزاری قدرتمند برای جلوگیری از دسترسی متجاوزان به اطلاعات محرمانه یا حمله به یک کسب‌وکار است. همچنین به کاربران شبکه اجازه نظارت می‌دهد و این باعث کاهش تهدیدات ناشی از تهدیدات داخلی می‌شود. اثربخشی تقسیم بندی شبکه به پیاده سازی بستگی دارد. تقسیم بندی باید به گونه ای انجام شود که دسترسی به اطلاعات محرمانه دشوار باشد اما به قیمت ناتوانی کاربران قانونی برای دسترسی به اطلاعات مورد نیاز تمام شود.