بررسی شیائومی 12 لایت

شیائومی 12 لایت کمی دیرتر از بقیه سری 12 راهی بازار شد. جدا از طراحی کاملاً اصلاح‌شده، باکسی و مد روز، پنل 120 هرتزی OLED به روز شده، دوربین اصلی 108 مگاپیکسلی بهتر و شارژ سریع‌تر را به ارمغان می‌آورد. این گوشی از تراشه اسنپدراگون 778G پشتیبانی می‌کند، که این کار را انجام می‌دهد. 12 لایت همچنین یکی از اولین گوشی های شیائومی است که اندروید 12 را تحت رابط MIUI 13 این شرکت ارائه می دهد. در نقد و بررسی شیائومی 12 لایت قصد داریم نگاهی فنی و دقیق به مشخصات، امکانات، قابلیت‌ها، دوربین، باتری و پردازنده داشته باشیم.

مشخصات سخت افزاری

• بدنه: 159.3 در 73.7 در 7.29 میلیمتر، وزن 173 گرم، فریم و پشت پلاستیک، جلو گوریلا گلس 5
• صفحه نمایش: 6.55 اینچ، AMOLED، نرخ تازه سازی 120 هرتز، Dolby Vision، رزولوشن 1080 در 2400 پیکسل
• تراشه: کوالکام اسنپدراگون 778G، گرافیک Adreno 642L
• حافظه: 6/8 گیگابایت رم، 128/256 گیگابایت فضای ذخیره سازی
• نرم افزار: اندروید 12، رابط کاربری MIUI 13
• دوربین پشتی: اصلی 108 مگاپیکسلی f/1.9، فوق عریض 8 مگاپیکسلی f/2.2 و ماکرو 2 مگاپیکسلی f/2.4
• دوربین جلویی: 32 مگاپیکسل f/2.45
• باتری: 4500 میلی آمپر ساعت، شارژ سریع 67 وات
• سایر قابلیت ها: سنسور اثر انگشت (زیر نمایشگر، اپتیکال)، پورت اینفرارد، اسپیکر دوگانه، حسگر مجاورت مجازی

این دستگاه در یک جعبه خرده فروشی استاندارد حاوی دفترچه راهنمای کاربر معمولی و شارژر دیواری مناسب 67 واتی عرضه می شود. البته کابل USB-A به USB-C نیز نه تنها برای شارژ، بلکه برای انتقال داده نیز در دسترس است. شیائومی یک قاب سیلیکونی شفاف قرار داده است که طراحی را پنهان نمی کند.

طراحی و کیفیت ساخت

طراحی امسال شیائومی 12 لایت با استفاده از برخی از ویژگی های طراحی گران قیمت شیائومی 12، 12 ایکس و 12 پرو، تفاوت قابل توجهی با مدل سال گذشته دارد. گزینه لایت طراحی جعبه‌ای دارد و ماژول دوربین بیضی شکل را حذف می‌کند. تقریباً به طور کامل از پلاستیک ساخته شده و از شاسی سبک وزن (فقط 173 گرم) و نمایه تا حدودی نازک (7.29 میلی متر) بهره مند است.

یک ورقه محافظ گوریلا گلس 5 در جلوی دستگاه داریم در حالی که پشت آن از شیشه مات تقلید می کند. می توانیم بگوییم که بسیار به واقعیت نزدیک می شود. این دستگاه در سه رنگ تازه – سبز روشن، صورتی روشن و مشکی عرضه می شود. ما نسخه سبز روشن را داریم و لکه ها به سختی قابل مشاهده هستند. آنها تنها در صورتی قابل تشخیص هستند که نور با زاویه مناسب به سطح آن برخورد کند. این گوشی دارای استاندارد IP53 است که می تواند در برابر چند پاشیدن آب و گرد و غبار مقاومت کند.

جزیره دوربین کاملاً برجسته است و شبیه به بقیه گوشی های شیائومی 12 این سری است. هر دوربین با حلقه های فلزی از هم جدا شده است. تمام این برجستگی باعث می شود که گوشی وقتی روی یک سطح صاف قرار می گیرد تکان بخورد. همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، این گوشی دارای طراحی فلت و جعبه ای است. فقدان انحنا باعث می شود دستگاه کمی بزرگتر از آنچه هست به نظر رسد. پنل های جلو و پشت به طور یکپارچه به قاب کناری منتقل می شوند.

سمت چپ گوشی کاملاً عاری از هرگونه دکمه است، در حالی که سمت راست دکمه تنظیم صدا و پاور را در خود جای داده است. قسمت بالایی دارای یک IR blaster و یک توری برای بلندگوی بالایی است که به عنوان محفظه اکو عمل می کند. پایین کار طبق معمول است: کانکتور USB-C، بلندگوی اصلی و سینی دو سیم کارت. اگرچه نمای جلویی مانند قبل به نظر می رسد، ولی با این حال تغییرات جزئی برای بهتر شدن وجود دارد.

به طوریکه حاشیه ها کمتر به نظر می رسد، ولی حاشیه پایین همچنان ضخیم تر از بقیه است. بالا به اندازه کافی بزرگ است تا بلندگوی را در خود جای دهد که به عنوان یک گوشی نیز عمل می کند. شیائومی یک بار دیگر از سنسور مجاورت سخت افزاری واقعی صرف نظر کرده، بنابراین ممکن است در هنگام تماس های تلفنی با مشکلاتی در تماس های تصادفی مواجه شوید. ما به این نتیجه رسیده‌ایم که تجربه استفاده از حسگرهای مجاورت مجازی از کاربری به کاربر دیگر متفاوت است، بسته به اینکه چگونه گوشی را در حین تماس روی سر خود نگه دارید.

سوراخ پانچ برای دوربین سلفی اکنون در مرکز قرار گرفته است و کمی بزرگتر از آنچه از یک پنل OLED انتظار دارید به نظر می رسد، اما مسلماً فضای کمتری نسبت به دوربین خارج از مرکز اشغال می کند. طراحی امسال به سختی ارتقاء یافته، زیرا ضخیم تر و سنگین تر از قبل است و این بار محافظ صفحه نمایش را از گوریلا گلس 6 به 5 کاهش یافته است. از سوی دیگر، طراحی باکسر زیباتر به نظر می رسد و همچنان در دست احساس خوبی دارد.

کیفیت صفحه نمایش

شیائومی 12 لایت امسال دارای پنل OLED بهبود یافته با عمق رنگ 12 بیتی (68 میلیارد رنگ) است. صفحه نمایش 6.55 اینچی با وضوح 1080 در 2400 پیکسل نیز سریعتر از قبل است و از نرخ تازه سازی تطبیقی تا 120 هرتز و نرخ نمونه برداری لمسی 240 هرتز برای زمان پاسخ کمتر در حین بازی پشتیبانی می کند. این یک ارتقاء قابل توجه نسبت به صفحه نمایش 90 هرتزی OLED سال گذشته است.

علاوه بر این، به نظر می‌رسد این نمایشگر دارای گواهی HDR10+ و Dolby Vision است که آن را به یک نمایشگر درجه یک پرچمدار تبدیل می‌کند. این گوشی دارای مشخصات مشابه با پنل های شیائومی 12 و 12 ایکس است که با توجه به قیمت بسیار چشمگیر است. از نظر روشنایی، هیچ ارتقای وجود ندارد، و این چیز بدی نیست. شیائومی 11 لایت 5G NE سال گذشته در وهله اول بسیار روشن بود. در حالت دستی، 12 لایت به 507 نیت رسیده، در حالی که در حالت خودکار، پنل به حداکثر 824 نیت رسید. این برای استفاده راحت در فضای باز در یک روز آفتابی روشن کافی است.

کنترل نرخ تازه سازی سیستم ساده و در عین حال موثر است. تقریباً در همه برنامه‌هایی که آزمایش کرده‌ایم حداکثر 120 هرتز را دریافت کردیم، به استثنای گوگل مپس، که در آن فقط تا 60 هرتز را دریافت کردیم. البته ممکن است اپلیکیشن های دیگری با فرکانس 60 هرتز قفل شده باشند، اما این تنها اپلیکیشنی است که متوجه شده ایم محدود است. این نرم‌افزار همچنین هنگام تماشای ویدیو در یوتیوب، نتفیلیکس و در برنامه پیش‌فرض گالری، فرکانس 60 هرتز را کاهش می‌دهد. زمانی که بیش از چند ثانیه با نمایشگر تعامل نداشته باشید، نرخ تازه‌سازی پایین‌تر در اولویت قرار می‌گیرد.

عمر باتری و عملکرد شارژ سریع

از آنجایی که لایت جدید و قدیم (در مدل NE) از تراشه یکسان، نمایشگرهای قابل مقایسه و ظرفیت باتری تقریباً یکسان بهره می برند (4300 میلی آمپر ساعت در 12 لایت در مقابل 4250 میلی آمپر ساعت در 11 لایت 5G NE)، ما عمدتاً نتایج مشابهی را انتظار داشتیم. در تست های صفحه نمایش روشن هر دو دستگاه عمر باتری قابل احترامی داشتند و این نشان می دهد که عمر باتری نسل جدید با نسل قبلی می تواند مشابه باشد.

با این حال، امتیاز کلی پایین تر به سختی قابل چشم پوشی است. مشخص کردن مقصر دشوار است، اما ممکن است به دلیل نرم افزار جدیدتر باشد. شیائومی 12 لایت به میزان قابل توجهی زمان آماده به کار و مکالمه 3G کمتری دارد. در مقایسه با سایر رقبا این دستگاه با وجود عملکرد خوب در تست‌های نمایشگر روشن اما در امتیاز کلی عقب می‌افتد. با این وجود در مقابل دستگاهی مانند شیائومی 11 تی پرو که باتری 5000 میلی آمپری دارد، عملکرد بهتری دارد.

شارژ جدید 67 واتی شیائومی در مقایسه با شارژ قدیمی 33 واتی که توسط نسل قبلی پشتیبانی می‌شد، یک گام بزرگ رو به جلو است. 12 لایت جدید تنها در 30 دقیقه به 84 درصد رسید. این در حالی است که شارژ کامل از 0 تا 100 تنها 50 دقیقه طول کشید. اگرچه زمان شارژ کامل تنها 15 دقیقه کاهش یافته است، منحنی شارژ در محدوده زیر 90 درصد بسیار سریعتر است.

در رقابت با رقبا اما شارژ 67 واتی لزوماً برترین نیست. مطمئناً رقابتی است، اما باید باتری 4300 میلی آمپر ساعتی گوشی را نیز در نظر بگیریم. این رقابت اغلب با باتری های بزرگتر از 4500 میلی آمپر ساعت شکل می‌گیرد و این بر زمان شارژ تأثیر می گذارد.

نرم افزار و رابط کاربری

شیائومی 12 لایت روی اندروید 12 اجرا می‌شود، اما رابط کاربری جدیدتر و بهبود یافته‌تر MIUI 13 در بالای آن قرار دارد. این یکی از اولین دستگاه هایی است که با ترکیب مذکور راه اندازی شد. با این حال، ویژگی تاریخچه اعلان ها هنوز در هیچ کجا یافت نمی شود و این یک عملکرد ذاتی اندروید 11 بود. به هر حال، MIUI 13 جدید نوید برخی از پیشرفت‌های زیربنایی مانند مدیریت بهتر رم، استفاده بهتر از پردازنده و استفاده موثرتر از فضای ذخیره‌سازی را می‌دهد.

به طور کلی، ظاهر تغییر نکرده، هر چند، کاربران قبلی MIUI احساس خوبی در هوم اسکرین خواهند داشت. چیزی که ما بلافاصله متوجه شدیم DPI غیر معمول بود. این گوشی دارای وضوح استاندارد فول اچ دی پلاس است، اما DPI آن را طوری به نظر می‌رساند که گویی +1440p است. عناصر متن و رابط کاربری واضح‌تر و در عین حال کوچک‌تر هستند. البته می توانید مقیاس UI را در تنظیمات تغییر دهید.

این بار تقسیم بین یک اعلان و مرکز کنترل به طور پیش فرض فعال است و این احتمالاً چیز خوبی است. ما متوجه شدیم که این بسیار راحت است و راهی برای آموزش کاربران در مورد رویکرد منحصر به فرد MIUI به رابط کاربری است. و اگر طرفدار نیستید، همیشه می‌توانید با جابجایی سریع در یک مکان، به حالت استاندارد اعلان‌ها برگردید. صفحه اصلی، اپلیکیشن های اخیر و منوی تنظیمات کلی مثل همیشه هستند. کشوی اپلیکیشن نیز به طور پیش فرض فعال است و ما دوست داریم که شیائومی نوار جستجو را در پایین صفحه برای دسترسی راحت تر قرار داده است. دسته های اپلیکیشن های سفارشی و از پیش تعیین شده برای ناوبری سریعتر وجود دارد.

برخلاف منوی استاندارد برنامه‌های اخیر، منوی MIUI اپلیکیشن ها را به صورت عمودی فهرست کرده و چند میانبر مفید ارائه می‌کند. اینجاست که می‌توانید اپلیکیشن ها را در پنجره‌های شناور باز کنید. با این حال، شما می توانید تنها یکی را در یک زمان باز نگه دارید. اگر می‌خواهید میانبر سریع‌تری برای برنامه‌هایی که از پنجره‌های آزاد پشتیبانی می‌کنند، داشته باشید، فقط نوار کناری را فعال کنید.

قابل ذکر است، سایدبار بسته به سناریو متفاوت است. در بازی‌ها، نوار کناری چند ویژگی مرتبط با بازی را ارائه می‌کند، در حالی که در برنامه‌های ویدیویی، نوار کناری به جعبه ابزار ویدیو تبدیل می‌شود. این مورد به شما امکان می‌دهد برنامه‌های ویدیویی را در پنجره‌های پاپ‌آپ، اسکرین‌شات، ضبط صفحه، ارسال محتوا، و پخش ویدیو با صفحه خاموش اجرا کنید (از جمله در یوتیوب بدون اشتراک پریمیوم). تنها نکته این است که برنامه‌هایی که می‌خواهید این ویژگی را فعال کنید، باید از قبل در لیست سفید قرار بگیرند.

سفارشی سازی، مثل همیشه، بخش بزرگی از MIUI است. این سیستم به شما امکان می دهد استایل نمایشگر همیشه روشن یا تم رابط کاربری را انتخاب کنید. جدا از مواردی که از قبل روی دستگاه نصب شده اند، یک فروشگاه تم وجود دارد که انتخاب گسترده ای را در اختیار شما قرار می دهد. خود تم ها نه تنها ظاهر کلی بلکه آهنگ های زنگ و نمادهای سیستم را نیز تغییر می دهند.

با حرکت به سمت حریم خصوصی و امنیت، MIUI با یک برنامه امنیت سیستم از پیش نصب شده ارائه شده است. به غیر از لایه حفاظتی اضافی بدافزاری که ارائه می کند، برنامه بسیاری از تنظیمات برنامه و ویژگی های حریم خصوصی را در یک مکان نگه می دارد. می تواند لیست سیاه شما را مدیریت کند، مصرف داده شما را مدیریت یا محدود کند، رفتار باتری را پیکربندی کند و مقداری رم را آزاد کند. همچنین می‌تواند مجوزهای برنامه‌های نصب‌شده شما را مدیریت کند، رفتار باتری برنامه‌های انتخاب‌شده را تعریف کند و محدودیت‌هایی را فقط برای برنامه‌های خاص اعمال کند.

وقتی صحبت از امنیت شد، به نظر می رسد که حسگر اثر انگشت به اندازه کافی سریع و قابل اعتماد است. ما هیچ مشکلی نداشتیم، حتی زمانی که در یک روز آفتابی روشن بیرون بودیم. عملکرد گسترده‌ای از خواننده اثر انگشت وجود دارد که به شما امکان می‌دهد به محض باز کردن قفل دستگاه، یک برنامه را باز کنید یا اقدامی را شروع کنید – فقط انگشت خود را روی اسکنر نگه دارید که قفل آن باز شود.

بازده و کارایی

شیائومی 12 لایت دقیقاً همان تراشه نسخه قبلی 11 لایت NE – اسنپدراگون 778G 5G را دارد. این تراشه بر اساس فرآیند تولید 6 نانومتری N6 TSMC ساخته شده است. این پردازنده از یک واحد پردازش هشت هسته ای و یک پردازنده گرافیکی Adreno 642L برای کارهای گرافیکی فشرده استفاده می کند. واحد پردازش از سه هسته 2.4 گیگاهرتزی Kryo 670 پرایم (Cortex-A78)، سه هسته 2.4 گیگاهرتز Kryo 670 گلد (Cortex-A78) و چهار هسته 1.8 گیگاهرتز Kryo 670 سیلور (Cortex-A55) تشکیل شده است.

انواع حافظه های موجود 8/128 گیگابایت، 6/128 گیگابایت و 8/256 گیگابایت با فضای ذخیره سازی از نوع UFS 2.2 و رم LPDDR4X است. ما بنچمارک های معمولی را اجرا کردیم تا ببینیم این پیاده سازی اسنپدراگون 778G چقدر خوب است و چگونه با گوشی های با قیمت مشابه با راه حل های چیپست رقیب مقایسه می شود.

عملکرد اسنپدراگون 778G کاملاً برای محدوده قیمتی مناسب است و با چیپست های سری اسنپدراگون 600 و همچنین اکثر محصولات میان رده مدیاتک، از همه جایگزین ها بهتر است. این گوشی تنها از اسنپدراگون 888، 870 و دایمنسیتی 1200 رده بالاتری برخوردار است که می‌توان آن‌ها را نیز در این محدوده قیمت یافت. اگرچه، این گوشی ها معمولا نسخه های قدیمی تر از سال 2021 هستند.

شیائومی 12 لایت به برخی از راه حل های خنک کننده فانتزی مجهز نیست زیرا اسنپدراگون 778G آنقدرها هم مطالبه گر نیست. ما تست استرس 1 ساعته پردازنده را انجام دادیم تا ببینیم سیستم چگونه بارهای کاری طولانی و سنگین را مدیریت می کند. نمودارهای زیر عملکرد پایدار عالی را با کاهش تدریجی کاهش عملکرد تا 84% و فقط برای مدت کوتاهی نشان می‌دهند. این معمولاً ایده آل است زیرا نوسانات زیاد در سرعت ساعت منجر به یک تجربه بازی متلاطم می شود.

در کمال تعجب، شاسی، از جمله قاب، بسیار گرم بود. ما انتظار داشتیم دمای سطح سردتر باشد زیرا شیائومی از پلاستیک برای ساخت استفاده کرده که به نوبه خود رسانایی حرارتی پایینی دارد.

کیفیت دوربین

سیستم دوربین پشتی از یک سنسور 108 مگاپیکسلی اصلی، 8 مگاپیکسلی اولتراواید و 2 مگاپیکسلی ماکرو تشکیل شده و در جلوی گوشی دوربین سلفی 32 مگاپیکسلی قرار گرفته است. دوربین اصلی امسال و نه تنها از نظر تعداد پیکسل، ارتقای بزرگی دریافت می کند. سنسور 64 مگاپیکسلی 1/1.97 اینچی سال گذشته با سنسور 108 مگاپیکسلی ایزوسل HM2 سامسونگ 1/1.52 اینچ جایگزین شده که بسیار بزرگتر است. این واحد با دیافراگم f/1.9 جفت شده و تصاویر 12 مگاپیکسلی را در آرایش 9 در 1 پیکسل خروجی می دهد.

از سوی دیگر، دوربین فوق عریض همان سنسور 8 مگاپیکسلی کوچک، 1/4.0 اینچ را با لنز f/2.2 که میدان دید 120 درجه را پوشش داده، حفظ می‌کند. سنسور ماکرو از 5 مگاپیکسل به 2 مگاپیکسل کاهش یافته و این بار هم از فوکوس خودکار خبری نیست. دوربین سلفی کمی بزرگتر 32 مگاپیکسلی با دیافراگم f/2.5 و قابلیت فوکوس خودکار دارد، که حتی در گوشی‌های رده بالاتر نیز یافته‌ای نادر است.

عملکرد دوربین اصلی کاملاً شبیه به نسل قبلی است که به نوبه خود به معنای عالی بودن عکس های نور روز است. واقعاً چیز کمی برای شکایت وجود دارد. وضوح خوب است، جزئیات دقیق زیادی حل شده، محدوده دینامیکی گسترده است و نویز تقریباً وجود ندارد. این نرم‌افزار به‌طور پیش‌فرض رنگ‌ها و کنتراست را افزایش می‌دهد، که برای گوشی‌های شیائومی معمول است. در حالی که برخی ممکن است عکس ها را جذاب بدانند، برخی دیگر می توانند استدلال کنند که رنگ ها کمی بیش از حد هستند.

کنتراست تقویت‌شده منجر به تکه‌های برجسته بریده شده کوچک و از دست دادن جزئیات در سایه‌ها می‌شود که اغلب می‌تواند خرد شده به نظر برسد. خبر خوب این است که به راحتی با یک بروزرسانی نرم افزار قابل رفع است. پس باز هم، ما فکر نمی کنیم که این مسئله آنقدر بزرگ باشد. عکاسی با رزولوشن کامل 108 مگاپیکسلی سطح بی نظیری از جزئیات را ارائه می دهد، اما وضوح کلی و محدوده دینامیکی را قربانی می کنید. سر و صدا نیز بسیار آشکارتر می شود.

دوربین فوق عریض از یک سنسور کوچک و معمولی 8 مگاپیکسلی استفاده می‌کند که به ندرت عکس‌های مناسبی را ارائه می‌کند، اما تا زمانی که شرایط نوری مناسب وجود داشته باشد، بسیار خوب هستند. نمونه های فوق عریض دارای کنتراست خوب، محدوده دینامیکی خوب در اکثر موارد (چند سایه خرد شده و هایلایت های بریده شده، اما نه برش کننده) و رنگ های تند (مشابه دوربین اصلی) دارند. نویز به خوبی کنترل می شود و اگر سوژه به اندازه کافی نزدیک باشد، وضوح و جزئیات بسیار خوب هستند.

دوربین ماکرو 2 مگاپیکسلی از نظر وضوح و کیفیت کلی نسبت به مدل سال گذشته کاهش یافته است. همچنین دارای فوکوس ثابت در 4 سانتی متر است. وضوح پایین اجازه نمی دهد جزئیات بالاتری داشته باشید، رنگ ها شسته می شوند، کنتراست پایین است و تعیین فاصله فوکوس مناسب بدون هیچ نشانه ای روی منظره یاب بسیار سخت است.

نمونه های کم نور حتی بدون استفاده از حالت اختصاصی شب بسیار خوب هستند. رنگ ها و کنتراست بسیار خوب هستند و بیشتر جزئیات در سایه ها و اطراف مناطق برجسته با کمترین نویز حفظ می شود. با این حال، الگوریتم سرکوب نویز گاهی اوقات می تواند برخی از جزئیات دقیق را آغشته کند. با این حال، محدوده دینامیکی به بهبود نیاز دارد، زیرا سایه‌ها اغلب در هنگام بریده شدن هایلایت می‌توانند خیلی تاریک باشند. سپس دوباره، این می تواند یک بار دیگر توسط کنتراست بالا ایجاد شود.

خبر خوب این است که حالت شب اختصاصی تصاویر را در آن جنبه‌های دقیق بهبود می‌بخشد. هایلایت ها و سایه ها را متعادل می کند، دماغه باقیمانده را حذف می کند، جزئیات بیشتری ظاهر می شود، رنگ ها را افزایش می دهد و روشنایی کلی را بهبود می بخشد تا جزئیات بیشتر در سایه ها مشخص شود. بهترین بخش این است که نمونه ها بیش از حد پردازش شده به نظر نمی رسند. حالت شب اکیداً بعد از غروب توصیه می شود زیرا عکس های برتری نسبت به حالت استاندارد عکس می گیرد.

در بخش فیلمبرداری این گوشی با استفاده از دوربین اصلی کیفیت 2160p@30fps را پوشش می‌دهد، در حالی که اولترا به 1080p@30fps محدود می‌شود. همچنین یک کلید زوم 2 برابری وجود دارد که یک برش ساده از دوربین اصلی است اما همچنان در 4K است. این سیستم امکان لرزشگیر الکترونیکی اکشن بادامک را فراهم می‌کند که همچنین به 1080p محدود شده است. این قابل انتظار است زیرا لرزشگیر پیشرفته در وضوح بالاتر نیاز به مقدار کمی قدرت پردازشی دارد که اسنپدراگون 778G قادر به انجام آن نیست.

جمع بندی

دو روش برای ارزیابی شیائومی 12 لایت وجود دارد. نمی توان انکار کرد که با قیمت 399 دلار، محصولی با ارزش است. اما اینکه چقدر این مقدار خوب است بستگی به دیدگاه دارد. اگر فقط شیائومی 12 لایت را با سایر برندها مقایسه می کنید، نزدیک ترین رقیب گلکسی A53 با قیمت 449 دلار، آیفون SE 3 با قیمت 429 دلار یا چیزی شبیه به iQoo Neo 6 با قیمت 450 دلار است.

شیائومی 12 لایت تقریباً از هر نظر از گلکسی A53 شکست می‌دهد – صفحه نمایش بهتر، دوربین اصلی بهتر، پردازنده بهتر، کیفیت ساخت بهتر. iPhone SE مقایسه بسیار پیچیده‌تری است، زیرا کاملاً یک اکوسیستم متفاوت است، اما آیفون SE در قدرت پردازش و ضبط ویدیو برنده است، اما در نمایشگر، طراحی و عکاسی به شدت ضرر می‌کند. iQoo Neo 6 دارای تراشه قدرتمندتر اسنپدراگون 870 است، اما دوربین و لمسی ضعیف‌تر دارد و به نظر نمی‌رسد این گوشی در سطح جهانی در دسترس باشد. بنابراین، اگر شیائومی 12 لایت را با سایر برندها مقایسه کنید، یک مورد قوی ایجاد می کند.

مزایا 

• طراحی تازه و سبک، حاشیه‌های نازک
• پنل اولد 120 هرتزی پرچمدار با عمق رنگ 12 بیتی
• راه حل رقابتی شارژ سریع
• عملکرد دوربین ثابت در همه حالات، سلفی دارای AF است
• اندروید 12، MIUI 13 با ویژگی های غنی

معایب

• عمر باتری می تواند کمی بهتر باشد
• جایگزین های قدرتمندتر در همان محدوده قیمت، اگرچه از سال گذشته
• این بار بدون حفاظت از نفوذ مناسب، بدون رتبه IP.
• نبود اسلات کارت میکرو اس دی