aptX در برابر LDAC: تفاوت چیست؟

هدفون های بلوتوث در دهه گذشته بسیار محبوب شده اند، حتی بیشتر از زمانی که ما (متاسفانه) از جک هدفون خلاص شدیم. در حالیکه برای استفاده از هدفون بلوتوث نیازی نیست که یک متخصص صوتی باشید، یادگیری در مورد فناوری موجود در آنها بسیار مفید است تا بدانید کدام یک را بخرید.

بیایید در مورد دو مورد از رایج ترین کدک های بلوتوث – aptX و LDAC – که شرکت ها برای کارکرد هدفون بلوتوث خود استفاده می کنند، بیاموزیم. ما همچنین این دو را با هم مقایسه خواهیم کرد تا ببینیم کدام بهتر است: aptX یا LDAC.

کدک بلوتوث چیست؟

کدک بلوتوث یک برنامه نرم افزاری است که صدا را از منبع (تلفن یا لپ تاپ شما) به هدفون شما منتقل می کند. این برنامه داده ها را فشرده می کند تا اندازه فایل آن را کاهش دهد و آن را در قالبی که هدفون شما درک می کند رمزگذاری می کند. با استفاده از همان کدک، هدفون شما این داده های رمزگذاری شده را رمزگشایی می کند تا بتوانید موسیقی خود را بشنوید.

به عبارت ساده، کدک زبانی است که هم گوشی و هم هدفون شما آن را می فهمند و برای برقراری ارتباط با یکدیگر از آن استفاده می کنند. به همین دلیل است که برای اینکه بتوانید موسیقی خود را بشنوید، هدفون شما (گیرنده بلوتوث) باید از همان کدک صوتی گوشی شما (فرستنده بلوتوث) پشتیبانی کند.

قبل از مقایسه aptX و LDAC، اجازه دهید ابتدا چند اصطلاح ضروری را درک کنیم.

• Sample Rate: تعداد نمونه (قطعه داده) برگرفته از فایل صوتی اصلی در یک ثانیه که با کیلوهرتز یا هرتز نشان داده می شود. هر چه نرخ نمونه بالاتر باشد، بازتولید صدا دقیق تر است. نرخ نمونه بالاتر به طور کلی به معنای کیفیت صدای بهتر است.
• Bit depth: تعداد بیت های دیجیتال (1 و 0) که یک نمونه را نشان می دهد. عمق بیت اندازه فایل را تعیین می کند و با “bit” نشان داده می شود. هرچه عمق بیت بیشتر باشد، اندازه فایل بزرگتر است.
• Bit rate: تعداد بیت هایی که از منبع به گیرنده در یک ثانیه منتقل می شوند. با Kbps یا Mbps نشان داده می شود. نرخ بیت بالاتر به معنای کیفیت صوتی بهتر و همچنین حجم فایل بزرگتر است.

کدک بلوتوث aptX چیست؟

aptX، مخفف Audio Processing Technology، خانواده ای از کدک های بلوتوث بوده که توسط کوالکام برای انتقال بی سیم توسعه یافته است. قدیمی ترین نسخه آن، aptX، در سال 1980 توسعه یافت و هنوز در اکثر دستگاه های اندرویدی استفاده می شود. با این حال، دستگاه های iOS از کدک های aptX استفاده نمی کنند.

برای مدت طولانی، صدای بی‌سیم به دلیل کیفیت پایین آن در مقایسه با صدای سیمی، در صنعت صوتی دارای عملکرد بدی بود. اما زمانی که کوالکام aptX را برای فعال کردن صدای با کیفیت بالا برای دستگاه های بی سیم توسعه داد، این تغییر شروع شد. با استفاده از این مزیت، سنهایزر اولین هدست بلوتوث مجهز به aptX را در سال 2009 عرضه کرد که نشانه ورود aptX به هدفون های درجه یک مصرف کننده بود.

از آن زمان، کوالکام نسخه‌های بیشتری از aptX را برای رفع مشکلات مختلف در صنعت صوتی منتشر کرده است. از سال 2023، هفت کدک aptX وجود دارد: aptX، aptX HD، aptX Adaptive، aptX Low Latency، Enhanced aptX، aptX Lossless و aptX Live.

کدک بلوتوث LDAC چیست؟

LDAC توسط سونی توسعه یافته و در سال 2015 منتشر شد. سونی هر دو فناوری با اتلاف و بدون ضرر را در کدک LDAC با هم ترکیب می کند. LDAC برای فعال کردن صدای با وضوح بالا از طریق بلوتوث همراه با نرخ بیت تطبیقی آن ایجاد شده است. به همین دلیل، LDAC چندین گونه مانند aptX ندارد، که تفاوت آشکار بین این دو کدک را ایجاد می کند.

بر اساس قدرت سیگنال، LDAC می تواند بین سه بیت در ثانیه سوئیچ کند:  330kbps و 660kbps و 990kbps. انجمن صوتی ژاپن (JAS) با توجه به توانایی آن در ارائه صدای با وضوح بالا، گواهینامه “بی سیم صوتی با وضوح بالا” را تأیید کرد. مشابه aptX،  کدک LDAC برای دستگاه‌های iOS در دسترس نیست و در دستگاه‌های اندرویدی دارای نسخه اوریو 8.0 یا بالاتر در دسترس است.

aptX در مقابل LDAC: کدام بهتر است؟

در این بخش، به منظور درک بهتر، ما فقط بر روی انواع aptX تمرکز می کنیم که به شدت با LDAC رقابت می کنند.

همان‌طور که می‌دانید، LDAC بهترین صدا را زمانی تولید می‌کند که در انتهای بالایی نرخ بیت تطبیقی خود، یعنی 990 کیلوبیت بر ثانیه باشد. با این حال، LDAC از صدای ناپایدار در هنگام نوسانات سیگنال رنج می برد زیرا به طور مداوم بین سه بیت ریت سوئیچ می کند. یکی دیگر از نقاط ضعف LDAC این است که وقتی به کمترین میزان بیت ریت خود یعنی 330 کیلوبیت بر ثانیه تغییر می کند، عملکرد بدتری نسبت به کدک اصلی aptX با نرخ بیت 384 کیلوبیت بر ثانیه دارد. با این حال، aptX HD، با نرخ بیت 567 کیلوبیت در ثانیه، در مقایسه با نرخ بیت 660 کیلوبیت بر ثانیه سطح متوسط LDAC عقب تر است.

علاوه بر این، aptX Adaptive کیفیت صدای قابل اطمینان تری را در مقایسه با LDAC ارائه می دهد. اولی نرخ بیت خود را آزادانه در محدوده 279 تا 420 کیلوبیت بر ثانیه بر اساس قدرت سیگنال تنظیم می کند. دومی فقط می‌تواند بین سه نرخ بیت از پیش تعیین‌شده خود جابه‌جا شود که aptX Adaptive را به انتخاب بهتری برای جلوگیری از لرزش شدید در صدای شما تبدیل می‌کند، البته نه اینکه تأخیر کمتری نیز دارد.

از کدام کدک بلوتوث باید استفاده کنیم؟

هنگام انتخاب یک کدک بلوتوث خاص، چند نکته وجود دارد:

• گوش دادن گاه به گاه: برای گوش دادن به موسیقی، به کدکی نیاز دارید که کیفیت صدای بالایی را ارائه دهد که حتی اگر از تلفن خود دور هستید، یکنواختی را حفظ کند. aptX و aptX Adaptive گزینه های عالی برای این منظور هستند. با این حال، اگر می خواهید بهترین صدای ممکن را داشته باشید، LDAC برنده واضح است.
• گیمینگ: برای بازی‌های موبایلی مانند PUBG، کدک‌هایی مانند aptX و aptX Adaptive ترجیح داده می‌شوند، زیرا تأخیر پایین و کیفیت صدای پایدار را ارائه می‌کنند.
• تماشای ویدیو: مانند بازی، به یک کدک با تأخیر کم نیاز دارید تا مطمئن شوید که ویدیو و صدای هدفون یا بلندگوهای بلوتوث شما همگام هستند. برای این منظور، aptX Adaptive مناسب تر از بقیه است.
• برقراری تماس: برای تماس، به کیفیت صدای خوب نیاز دارید، بنابراین کدک هایی مانند LDAC و aptX Adaptive انتخاب های بهتری هستند. aptX Adaptive قابلیتی به نام aptX Voice را در خود جای داده است که به طور خاص برای حفظ صدای واضح در طول تماس اضافه شده است.

با این حال، توجه داشته باشید که گاهی اوقات، حتی اگر بخواهید کدک خاصی را انتخاب کنید، ممکن است نتوانید. برای مثال، در حالی که می‌توانید به راحتی بین کدک‌های بلوتوث در اندروید جابه‌جا شوید، این فرآیند در iOS تقریباً به این آسانی نیست. به طور مشابه، تغییر کدک پیش فرض بلوتوث در ویندوز یا macOS بسیار دشوار است، حتی اگر بدانید هدفون بلوتوث شما از گزینه های مختلفی پشتیبانی می کند.