بررسی هدست متا کوئست 3

متا کوئست 3 جدیدترین نسخه از دستگاه‌های واقعیت مجازی مستقل بوده که هدف آن بستن شکاف گرافیکی بین خود و دستگاه‌های واقعیت مجازی کابلی رده بالا است، در حالی که پا را فراتر از آنچه تاکنون در یک هدست واقعیت مجازی مصرفی دیده شده، گذاشته و مرزهای واقعیت افزوده (AR) را نیز گسترش می‌دهد.

Meta Quest 3 یک هدست واقعیت مجازی (VR) ساخته شده توسط متا بوده که در پاییز 2023 عرضه شد و جانشین کوئست 2 می شود. عملکرد و گرافیک بهبود یافته ارائه شده توسط اسنپدراگون XR2 نسل 2 جدید، طراحی باریک تر و تجربه واقعیت ترکیبی برتر آن، همگی برای ایجاد یک گجت VR که مانند جانشین فوق العاده ای برای Oculus Quest 2 احساس می شود، ترکیب شده اند. کوئست 3 با قیمت پایه 499.99 دلارش گرانتر از نسخه دوم است، اما پیشرفت های آن مطمئناً هزینه بالاتر را توجیه می کند. در این مقاله به نقد و بررسی این گجت پوشیدنی جدید متا خواهیم پرداخت. پس در ادامه با ما همراه شوید.

مشخصات سخت افزاری

• بدنه: 184 در 160 در 98 میلی‌متر، 515 گرم؛ رنگ سفید
• نمایشگر: دو LCD RGB با وضوح 2064 در 2208 پیکسل هر چشم، نرخ تازه سازی 120 هرتز (پشتیبانی از حالت های 72، 90 و 120 هرتز)، لنزهای پنکیک با میدان دید عمودی حدود 96 درجه و افقی 110 درجه، IPD قابل تنظیم – لغزنده پیوسته بین 58-70 میلی متر. مناسب برای کاربران با IPD بین 53-75 میلی متر.
• تراشه: کوالکام اسنپدراگون XR2 نسل 2، گرافیک Adreno 740
• حافظه: 8 گیگابایت رم، 128/256 گیگابایت فضای ذخیره سازی
• سیستم عامل: Oculus Mobile، مبتنی بر اندروید 12، بدون خدمات گوگل پلی؛ از فروشگاه اختصاصی Oculus برای اپلیکیشن ها و بازی‌ها استفاده می‌کند. از اجرای بازی های کامپیوتری VR از طریق لینک Oculus و راه حل های بی سیم شخص ثالث پشتیبانی می کند.
• ردیابی: پشتیبانی از ردیابی سر و دست 6 درجه آزادی (6DoF) از طریق فناوری یکپارچه Oculus Insight (ردیابی از داخل به بیرون)، 4 دوربین برای ردیابی کنترلر بصری، دو دوربین رنگی جلویی برای واقعیت ترکیبی سه بعدی استریوسکوپی، سنسور جدید عمق جلو، به علاوه ژیروسکوپ و شتاب سنج در هدست و کنترلرها، ردیابی دست
• فضای بازی: پشتیبانی ثابت و در مقیاس اتاق، تا حدود 20 متر در 20 متر منطقه بازی قابل نقشه برداری است.
• باتری: حدود 4985 میلی آمپر ساعت (19.44 وات ساعت) لیتیوم یون (2 تا 3 ساعت استفاده با یک بار شارژ). شارژ 18 وات (حدود 2 ساعت برای شارژ کامل)
• صدا: بلندگوها و میکروفون داخلی استریو، جک 3.5 میلی متری صدا، پشتیبانی از صدای سه بعدی
• قابلیت اتصال: Wi-Fi b/g/n/ac(5)/ax(6E) با پشتیبانی از 6 گیگاهرتز و کانال های 160 مگاهرتز، بلوتوث 5.2 LE، پورت USB Type-C، با پشتیبانی از هاست USB، جک 3.5 میلی متری صدا

طراحی و ارگونومی

متا کوئست 3 دارای طراحی ارگونومیک تر و سبک تر از نسل قبلی اش است. وزن این هدست 299 گرم بوده که 100 گرم از کوئست 2 سبک تر می باشد. به لطف طراحی باریکتر، متا توانست فضا را برای کاربرانی که عینک نیاز دارند، خالی کند. در عوض به لطف دو دکمه سیاه رنگ داخل هدست می توانید رابط چهره را تنظیم کنید تا در صورت نیاز فضای بیشتری در اختیارتان قرار بگیرد. همچنین یک چرخ IPD جدید برای تنظیم فاصله بین لنزها وجود دارد.

هدست دارای یک کمربند اپتیکال 40 درصد باریک تر است که باعث می شود راحت تر روی سر قرار بگیرد.  متا کوئست 3 کمی سنگین‌تر از کوئست 2 می باشد، اما نه به اندازه‌ای که آزاردهنده باشد. بند پارچه‌ای هدست طراحی جدیدی دارد که از طریق دو بست کشویی در پشت سر تنظیم می‌شود. این طراحی از بند هدست‌های پریمیوم‌تر پایین‌تر است، اما می‌توانید بند هدست را با یک بند هدست رده بالاتر تعویض کنید. پد پیش فرض صورت نیز کمی ناراحت‌کننده است، زیرا احساس لاستیکی دارد و بعد از مدتی بازی کردن، صورت عرق می‌کند.

کنترلرها هم کمی تغییر کرده‌اند. قبلاً یک حلقه بزرگ داشتند که الان جایش را به یک دسته ساده داده است. این تغییر باعث شده که کنترلرها در دست راحت‌تر باشند. به طور کلی، کنترلرها عملکرد خوبی دارند، اما چیز خاصی هم ندارند. متا کوئست 3 شباهت‌های زیادی به نسل قبلی خود دارد، اما در چند مورد بهبود یافته است. این دستگاه از پردازنده اسنپدراگون XR2 نسل 2 استفاده می‌کند که عملکرد گرافیکی آن دو برابر متا کوئست 2 است.

همچنین دارای 8 گیگابایت رم است که نسبت به 6 گیگابایت رم متا کوئست 2 بیشتر است. تعداد سنسورهای دوربین نیز از 4 به 6 عدد افزایش یافته که دو عدد از آنها دوربین‌های RGB هستند که امکان دیدن دنیای واقعی در اطراف کاربر را فراهم می‌کنند. صفحه نمایش نیز دارای وضوح بالاتری است که تصاویر را با کیفیت بهتری نمایش می‌دهد.

دکمه کنترل ها

اساسا، کوئست 3 جدید، کوئست 2 و نسخه اصلی از نظر اجزای عملکردی بسیار شبیه هستند. منطقی است، دیدن اینکه چگونه همه آنها از یک نوع ردیابی “Inside-out” استفاده می کنند و مجموعه کاملی از اجزای گوشی هوشمند را در داخل خود قرار داده اند تا عملکردهای مشابهی را ارائه دهند، ستودنی است.

ردیابی Inside-out اساساً به سیستمی اطلاق می‌شود که محیط اطراف و موقعیت هدست و کنترلرها را بدون استفاده از حسگرهای خارجی ردیابی می‌کند، مانند پایه‌هایی که برخی از هدست‌های کامپیوتر سطح بالاتر استفاده می‌کنند. در عوض، سری کوئست بر مجموعه‌ای از چهار دوربین تخصصی در جلو متکی است که هدف آن ردیابی ساطع‌کننده‌های مادون قرمز استراتژیک بر روی لبه‌های کنترلرها در ارتباط با ژیروسکوپ و شتاب‌سنج است.

آیا این دقیق ترین راه برای انجام ردیابی است؟ خیر. آیا از محدودیت های ذاتی مانند ناتوانی در ردیابی صحیح کنترلرها در خارج از میدان دید دوربین ها رنج می برد؟ البته. آیا برای اکثر تجربیات و کاربران معمولی به اندازه کافی خوب است و در عین حال همه چیز را ارزان تر، ساده تر و جمع و جورتر نگه می دارد؟ قطعا! کنترل‌ها و ورودی/خروجی کلی در کوئست 3 کمی به هم ریخته می‌شوند. پورت Type-C در سمت چپ دستگاه باقی می‌ماند اما اکنون در پایه/لولا بند یکپارچه شده است. دکمه پاور کمی بزرگتر از کوئست 2 بوده و از سمت راست به چپ منتقل شده است.

سمت راست Quest 3 عمدتاً خالی است و فقط جک هدفون 3.5 میلی متری در مرکز پایه بند/لولا قرار دارد. دقیقاً مانند نسخه 2، کوئست 3 ردیابی 6DoF از داخل به بیرون را ارائه می دهد که از طریق استفاده از دوربین به دست می آید. کوئست 2 شامل چهار دوربین تک رنگ بهینه شده مادون قرمز برای ردیابی ساطع کننده های IR کنترلرها است.

کوئست 3 اساساً از سیستم مشابهی استفاده می کند، اگرچه دو دوربین رنگی اضافی اکنون برای قدرت بخشیدن به حالت جدید عبور از طریق تمام رنگی و حالت AR در نظر گرفته شده است. دوربین ها در کوئست 3 در مقایسه با Quest و Quest 2 جابجا شده اند. دو تا از دوربین ها اکنون در داخل “قرص” سمت چپ و راست در جلوی دستگاه قرار دارند و دو دوربین ردیاب دیگر در طرف مقابل و رو به پایین قرار دارند.

از آنجایی که قبلاً به قسمت جلویی کوئست 3 اشاره کردیم، بیایید در مورد آنچه در زیر طراحی متمایز سه “قرص” آن پنهان شده صحبت کنیم. قرص سمت چپ و سمت راست هر کدام دو دوربین دارند – یکی رنگی و دیگری تک رنگ برای ردیابی. مرکز “قرص” یک حسگر عمق جدید را در خود جای داده که کمک زیادی به قضاوت فاصله ها و نقشه برداری از محیط می کند. درست مانند نسل قبلی، کوئست 3 دارای یک جفت بلندگوی استریو بوده که از صدای سه بعدی پشتیبانی می کند. صداهای موجود در کوئست 3 لزوما بلندتر از نسل دوم نیستند، اما به اندازه کافی بلند هستند. در ادامه تور سخت‌افزاری، کوئست 3 دارای دکمه تنظیم صدا در پایین دستگاه است که تقریباً در همان نقطه کوئست 2 قرار دارد.

کتترلرها

کنترلرهای کوئست 3 تفاوت چندانی با نسل قبلی اش ندارد. این در مورد کنترلرهای جدید تاچ پلاس که به همراه کوئست 3 عرضه شده، صدق نمی کند. اول از همه، “حلقه های” امضا دیگر وجود ندارند. متا راهی برای پراکندگی LEDهای ردیابی مادون قرمز در اطراف پایه کنترلر پیدا کرد و نیاز به حلقه را در این فرآیند از بین برد. جدای از زیبایی شناسی، این امر منجر به ضربه ها و خراش های تصادفی بسیار کمتری در حین بازی می شود.

کنترلرهای تاچ پلاس کوست 3 در مقایسه با کوئست 2 کمی کوچک شده اند و ابعاد آن ها اکنون 126 در 47 در 43 میلیمتر می باشد. کنترلرهای قبلی کوئست 1 کمی کوچکتر بودند و سپس نسل دوم به‌طور جزئی رشد کردند، اما بسیار مهم بود تا برای دست‌های بزرگ‌تر مناسب‌تر شوند. هنگام متوجه خواهید شد که کنترلرهای جدید کوئست 3 راحت تر از کنترلرهای کوئست 2 هستند.

ساقه ها به طور قابل توجهی کوتاه تر شده اند و فضای کمتری را برای گرفتن راحت با چهار انگشت فراهم می کنند. به این معنی که “دکمه انگشت وسط” نیز کمی راحت تر است. کنترلرهای جدید کوئست 3 کمی سبکتر از نسل دوم هستند، اما تفاوت در عمل به سختی قابل توجه است. دکمه های کنترلر کوئست 3 در مقایسه با دکمه های کوئست 2 عمدتاً بدون تغییر هستند. سه دکمه و یک استیک آنالوگ روی هر کنترلر دریافت می کنید.

صفحه سیاه رنگ پشت کنترل های هر کنترلر در واقع به لمس حساس است. کنترلر می تواند تشخیص دهد که چه زمانی انگشت شست شما روی یک دکمه خاص یا روی سطح کنار آن قرار گرفته است. این یک ویژگی جدید نیست و در کوئست 2 نیز موجود بود. صحبت از این سطح سیاه شد، اکنون در یک طرف شیب دار است و موقعیت استراحت راحت تری برای انگشت شست شما ایجاد می کند.

در نهایت، باید به طور خلاصه در مورد هپتیک و ارتعاش صحبت کنیم. کنترلرهای جدید تاچ پلاس دارای چیزی هستند که متا آن را TruTouch Haptics می نامد. اطلاعات رسمی کمی در مورد اینکه دقیقا چه چیزی از نظر سخت افزاری تغییر کرده وجود دارد، اما می توانید تفاوت بین لرزش های کوئست 2 و کوئست 3 را تشخیص دهید. به نظر می رسد کوئست 3 دارای دامنه وسیع تری از ارتعاشات با الگوهای ظریف تر و به تدریج متغیر است.

صفحه نمایش

باریک شدن نمایشگر کوئست 3 تا حدی به لطف استفاده از اپتیک پنکیک می باشد. این لنزها معمولا با نام لنزهای پنکیک نیز شناخته می شود که با لایه بندی لنزهای نازک برای بازتولید تصاویر در فضایی کوچکتر کار می کنند.

متا در کوئست 3 نوعی از پنل به نام 4K QInfinite Display استفاده کرده که در ترکیب دو نمایشگر LCD برای رزولوشن 4K بکار رفته است. هر چشم رزولوشن 2208 در 2064 پیکسل با تراکم 25PPD در واقعیت مجازی و تراکم پیکسلی کلی 1218ppi دارد. این نمایشگرها نرخ تازه سازی پیش فرض 90 هرتز دارد که به گفته متا، توسعه دهندگان می توانند به نرخ تازه سازی آزمایشی 120 هرتز دست یابند.

از نظر بصری، بهبود گرافیک و وضوح در متا کوئست 3 بلافاصله قابل توجه است. رنگ‌ها واضح و متن خوانا است. یکی از بخش هایی که متوجه افت کیفیت گرافیکی خواهید شد، در پخش ویدیو است. PPD از 25 به 18 کاهش یافته و زمانی که به بازو ها و دست خود نگاه می کنید، کمی لگ خواهید دید. با این حال هدست های هولوگرافیک واقعیت افزوده، ظاهر بصری خیره کننده خود را در پس زمینه حفظ می کند. بنابراین اگر محیط اطراف شما در درجه پایین تری قرار داشته باشد، بازی شما نخواهد بود.

در مورد وضوح، باید به موضوع  Screen Door Effect (SD) بپردازیم. اگر به VR علاقه مند بوده اید و در مورد این موضوع مطالعه کرده اید یا مدتی پیش یک هدست قدیمی را امتحان کرده اید، احتمال زیادی وجود دارد که SDE یک تغییر عمده باشد. SDE مصنوع بصری ناشی از وضوح ناکافی نمایشگر در برخی از هدست‌های عمدتا قدیمی‌تر است که در آن می‌توانید پیکسل‌های جداگانه نمایشگر را تشخیص دهید و از همه آزاردهنده‌تر – فضای بین پیکسل‌های گفته شده از آنجایی که نمایشگر از نظر فیزیکی بسیار نزدیک به چشم است.

شایان ذکر است که کوئست 3 در مقایسه با کوئست 2 دارای میدان دید قابل توجهی وسیع تری است. کوئست 3 دارای یک میدان دید در حدود 110 درجه افقی و 96 درجه عمودی می باشد. در نهایت، با گرد کردن بخش نمایش، باید اشاره کنیم که کوئست 3 روشنایی صفحه نمایش 100 نیت را تبلیغ می کند. در مقایسه با پنل گوشی بسیار پایین به نظر می رسد، اما به یاد داشته باشید که ما در مورد نمایشگرهایی صحبت می کنیم که بسیار نزدیک به چشمان شما هستند.

عملکرد و کارایی

داخلی ها یکی دیگر از زمینه های بهبود نسل جدید برای خط کوئست است. نوع اصلی Quest، پیش از ورود کوالکام به حوزه سخت‌افزار ویژه VR بود و از چیپست اسنپدراگون 835 با 4 گیگابایت رم استفاده می‌کرد. کوئست 2 سپس به اسنپدراگون XR2 نسل 1 با 6 گیگابایت رم ارتقا یافت. کوئست 3 این سنت ارتقاء عملکرد را ادامه داده و اکنون به اسنپدراگون XR2 نسل 2 رسیده است. این یک تراشه 4 نانومتری در مقایسه با طراحی 7 نانومتری تراشه نسل 1 در کوئست 2 بوده، بنابراین باید بسیار کارآمدتر باشد.

کوالکام ادعا می کند که کوئست 3 با یک بار شارژ، بسته به کاری که انجام می دهید، بین دو تا سه ساعت دوام می آورد. از آنجایی که ظرفیت باتری افزایش یافته، ما فقط می توانیم فرض کنیم که بازدهی بهبود یافته اسنپدراگون XR نسل 2 با کارایی بیشتر معامله شده است. در واقع آزمایش ما نشان داد که باتری کوئست 3 در مقایسه با کوئست 2 عمر باتری بسیار کمی دارد.

این تراشه شامل یک هسته با سرعت کلاک 3.19 گیگاهرتز، دو هسته با سرعت 2.8 گیگاهرتز و 3 هسته با سرعت 2.0 گیگاهرتز می شود که نوید افزایش پردازشی نسبت به نسل قبل را می دهد. در بخش پردازنده گرافیکی، ما یک Adreno 740 داریم که بسته به اینکه از Oculus یا Qualcomm بپرسید، بین 2 تا 2.5 برابر عملکرد بهتری نسبت به Adreno 650 در کوئست 2 دارد.

اسنپدراگون XR2 نسل 2 همچنین نوید افزایش عملکرد هوش مصنوعی را تا 8 برابر بسته به وظیفه در دست دارد. این برای پردازش روی دستگاه چیزهایی مانند ردیابی سر، کنترلر و دست، تخمین عمق و بازسازی سه بعدی استفاده می شود. این چیپست همچنین دارای یک ISP ارتقا یافته با پشتیبانی از حداکثر 10 دوربین همزمان و مشاهده/عبور تمام رنگی و فوق سریع با تاخیری به کوچکی 12 میلی ثانیه است. در واقع، تأخیر عبور در حالت جدید عبور تمام رنگی کوئست 3 به طرز چشمگیری کم و فید تقریباً بلادرنگ است.

هیچ سناریو و بنچمارک تست قابل اعتماد، قابل تکرار و به خوبی تعیین شده برای اجرا در هدست های VR وجود ندارد. با این حال، از آنجایی که کوئست 3، مانند کوئست 2، از نظر فنی نسخه اصلاح شده اندروید 12 را اجرا می‌کند، نمی‌توانیم از فرصت استفاده از بنچمارک‌های سنتی اندروید در هر دو هدست برای تخمین‌های عملکرد تقریبی بگذریم.

باید توجه داشته باشیم که همه این برنامه‌های بنچمارکینگ در “کانتینرهای” پنجره‌ای نسبتاً عجیب و غریب در Quest UI اجرا می‌شدند، اغلب با اشکالات بصری، ناوبری و سایر رابط‌های کاربری، بنابراین نتایج را با احتیاط ببینید. بیایید کارها را با GeekBench و تست های CPU آن شروع کنیم؛ می‌توانیم ببینیم که کوئست 3 و اسنپدراگون XR2 نسل 2 قطعاً نسبت به کوئست 2 برتری دارند، اما این چیزی نیست که ما آن را مزیت بزرگ بدانیم.

به نظر می رسد بزرگترین بخش از این تفاوت عملکرد مربوط به بخش گرافیک باشد. اگرچه این تست‌های بنچمارک 3Dmark به‌هیچ‌وجه برای VR طراحی نشده‌اند، اما همچنان نگاهی زیبا و مستقل از وضوح به قدرت کلی GPU در شرایط نسبی بین دو هدست ارائه می‌دهند. طبق تست 3Dmark گفته شده، Adreno 740 داخل کوئست 3 تقریباً سه برابر قدرتمندتر از Adreno 650 داخل کوئست 2 است.

واضح است که کوئست 3 در مقایسه با کوئست 2 یک جهش بزرگ در عملکرد خام ارائه می دهد. با این حال، وقتی صحبت از بازی‌ها و تجربیات واقعیت مجازی و واقعیت افزوده می‌شود، همه چیز به این سادگی نیست که بگوییم قدرت بیشتر برابر است با تجربه بهتر. واقعیت این است که دقیقاً مانند انتقال از کوئست اصلی به کوئست 2 و آن جهش عملکرد، بیشتر به توسعه‌دهندگان برنامه‌ها و بازی‌ها بستگی دارد که قدرت اضافی موجود را در نظر بگیرند و از آن به درستی استفاده کنند.

تجربه واقعیت مجازی و انتقال رنگ جدید

سهولت استفاده، نقطه فروش کلیدی خط کوئست است و کوئست 3 نیز از این قاعده مستثنی نیست. همه چیز با فرآیند نصب بسیار ساده شروع می شود. این کمک می کند که هیچ سیم یا ایستگاه پایه ای برای استقرار و مدیریت وجود نداشته باشد. بیشتر تنظیمات از طریق خود هدست در عرض چند دقیقه انجام می شود. کنترلرها فقط باید تب های باتری‌شان را بیرون بکشند و به‌طور خودکار با هدست جفت شوند، بدون اینکه با بلوتوث یا هر چیزی از این دست مشکلی داشته باشند.

برای تکمیل برخی از مراحل نصب و اتصال هدست به حساب متا، به اپلکیشن Meta Quest در تلفن خود نیاز دارید. متأسفانه، این مرحله غیراختیاری است. این اپلکیشن به خوبی ساخته شده، سازماندهی شده و دارای ویژگی های غنی است. نه تنها می توانید هر چیزی که مربوط به حساب متا و دوستانتان باشد را از طریق آن مدیریت کنید، بلکه دسترسی راحت به فروشگاه اپلکیشن را با گزینه های خرید و نصب ارائه می دهد.

با این حال بهتر است، اگر هدست شما روشن و نزدیک گوشی شما باشد، می‌توانید تقریباً هر یک از تنظیمات آن را از طریق برنامه ویرایش کنید و ارسال را فعال کنید. که از هدست Quest به صفحه گوشی شما ارسال می شود. هنگامی که همه حساب ها راه اندازی شدند، باید یک فضای مرزی تنظیم کنید. Quest 2 این کار را با ترسیم یک مرز در بالای نمای گذر AR که هدست ارائه داده، انجام می دهد. احتمالاً، به لطف سنسور عمق یکپارچه جدید و تنظیمات دوربین، از منطقه اطراف و هر شیئی که ممکن است در آن باشد نقشه برداری می کند.

از طرف دیگر، می‌توانید از یک مرز ثابت استفاده کنید، که ردیابی وضعیت بدن را محدود می‌کند و برای بازی‌ها و تجربه‌های نشسته مناسب‌تر است. سپس این نوع حالت عبور بدون مرز وجود دارد که به ظاهر جدید است اما با OTA به Quest 2 نیز منتقل شده و تحویل داده شده است. در این حالت، می توانید آزادانه در اطراف حرکت کنید و از طریق ویژگی عبور از طریق “دیدن” کنید. این کار با گذرگاه تک رنگ در Quest 2 خوب عمل می کند، اما با گذرگاه 4 مگاپیکسلی جدید تمام رنگی در Quest 3 یک تجربه خوشایند است.

رابط کاربری Oculus و همه برنامه‌های باز در یک مکان ثابت جایی که آنها را در این حالت عبور رها کرده‌اید، به حالت شناور در می‌آیند. یا، به لطف یک حرکت جدید و بسیار بصری “گرفتن”، می توانید به سادگی رابط کاربری را با خود ببرید و آن را در جایی که مناسب می دانید قرار دهید. کل سیستم به زیبایی کار می کند.

همه چیز به همان اندازه برای سرگرمی و بهره وری مفید است. مورد دوم دیگر در VR یک رویا نیست. به لطف وضوح واضح کوئست 3، ما مانیتورهای مجازی را بیشتر از همیشه قابل استفاده یافتیم. به غیر از این، رابط کاربری متا در طول سال ها تغییر اساسی نکرده است. همه چیز به خوبی سازماندهی شده و به راحتی قابل پیمایش است. شما یک منوی دسترسی سریع با جابجایی‌هایی شبیه به اندروید استاندارد، یک مرکز اعلان و یک کشوی برنامه دریافت می‌کنید، اما این تا حدی است که UI شبیه هر چیزی است که در تلفن همراه پیدا می‌کنید.

ردیابی دستی و کنترل‌ها درست مانند Quest 2 در دسترس هستند. به‌عنوان مثال، اکنون می‌توانید به بسیاری از چیزهای داخل UI ضربه بزنید، بگیرید، و آن‌ها را نیشگون بزنید، نه تنها با پیمایش یک اشاره‌گر مجازی و انجام یک حرکت برای کلیک کردن. البته، اگر بخواهید و از ورودی کنترلر تقلید کنید، همچنان می توانید این کار را انجام دهید. دو بار ضربه زدن در کنار دستگاه همچنان Pass-Through را روشن و خاموش می کند.

جمع بندی

متا کوئست 3 یک هدست VR پیشرفته است که تجربه واقعیت مجازی را به سطح جدیدی می رساند. این هدست دارای طراحی ارگونومیک تر، صفحه نمایش بهتر، عملکرد سریعتر و باتری با دوام تر است. اگر به دنبال تجربه VR با کیفیت بالا هستید، Meta Quest 3 یک گزینه عالی خواهد بود.

مزایا

• طراحی راحت تر از Quest 2
• صفحه نمایش LCD پر جنب و جوش
• کنترلرهای Touch Plus عالی
• عبور چشمگیر تمام رنگی

معایب

• ویژگی های واقعیت ترکیبی فاقد ویژگی
• عمر باتری کوتاه
• ردیابی دست هنوز کاملاً مفید نیست