4 نکنه که فناوری سیمی امن تر از بی سیم است

فناوری‌های بی‌سیم، نظیر بلوتوث کم‌انرژی و وای‌فای 6، استفاده از بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی روزمره ما را آسان‌تر و منعطف‌تر ساخته‌اند. با این وجود، اتصالات سیمی در زمینه امنیت مزایای قابل توجهی نسبت به نظیران بی‌سیم خود دارند.

1. بدون سیگنال بی سیمی، هک وجود ندارد

شبکه‌های بی‌سیم داده‌ها را از طریق امواج رادیویی انتقال می‌دهند. این سیگنال‌ها در منطقه‌ی محلی پخش شده و اغلب از مرزهای فیزیکی عبور کرده و به همسایه‌ها و خیابان‌های نزدیک می‌رسند. این گستردگی، شبکه‌های بی‌سیم را در مقابل حملات امنیتی آسیب‌پذیر می‌سازد:

• استراق سمع: هکرها می‌توانند با استفاده از ابزارهایی مانند Wi-Fi Sniffers، بسته‌های داده را رهگیری کرده و اطلاعات حساسی مانند اعتبارنامه‌های ورود یا داده‌های شخصی را به دست آورند.
• حملات مرد میانی (MITM): افراد مخرب می‌توانند خود را در میان دو دستگاه در حال ارتباط قرار دهند تا داده‌های در حال انتقال را رهگیری یا تغییر دهند.
• نقاط دسترسی جعلی: دستگاه‌های غیرمجاز ممکن است نقاط دسترسی بی‌سیم معتبر را جعل کنند تا کاربران را به اتصال و افشای اطلاعات حساس وادار کنند.

در مقابل، اتصالات سیمی انتقال داده‌ها را از طریق کابل‌های فیزیکی مانند کابل‌های اترنت انجام می‌دهند، که این امکان را به شما می‌دهد تا محل جریان داده‌ها را به صورت فیزیکی کنترل کنید. این نوع کنترل فیزیکی، امکان ردیابی از راه دور را کاهش داده و سطح بالاتری از امنیت را فراهم می‌آورد.

2. هک کردن اتصالات سیمی نیاز به دسترسی فیزیکی به دستگاه ها دارد

بدون سیگنال‌های بی‌سیم برای ردیابی، هکرها معمولاً برای تهدید شبکه شما به دسترسی فیزیکی به کابل‌ها و دستگاه‌ها نیاز دارند. این تفاوت بنیادین به عنوان یک مانع بازدارنده برای هکرها عمل می‌کند، چرا که آنها باید چالش‌های زیر را پشت سر بگذارند:

• اتصال فیزیکی: مهاجمان برای اتصال دستگاه خود به شبکه، نیاز به دسترسی به پورت‌های اترنت، USB یا دیگر رابط‌های فیزیکی دارند.
• استقرار سخت‌افزار: هکرها ملزم به استفاده از ابزارهای هک سخت‌افزاری هستند که ممکن است هزینه‌بر و گاهی اوقات بیش از حد گران باشند.
• محدودیت‌های زمانی: در صورت دسترسی فیزیکی به دستگاه‌ها، هکرها به دلیل خطر افزایش یافته دستگیر شدن، مجبور به عملیات سریع هستند. این محدودیت زمانی، نفوذ به شبکه را برای آن‌ها دشوار می‌سازد.

این موانع فیزیکی به طور چشمگیری تلاش، زمان و ریسک موجود برای مهاجمان را افزایش می‌دهند. علاوه بر این، خانواده‌ها و سازمان‌ها اغلب از اقدامات متقابل دیگری مانند دوربین‌های مداربسته، سیستم‌های تشخیص نفوذ، و پروتکل‌های دسترسی محدود استفاده می‌کنند که ورود مهاجمان به شبکه‌ها را دشوارتر می‌سازد. معمولاً، خطر دستگیری و تجاوز برای بازداشتن هکرها از تلاش‌های بیشتر برای نفوذ به شبکه‌های سیمی کافی است.

3. پیدا کردن ابزارهای هک سخت افزار آسان تر است

اتصال سخت‌افزار غیرمجاز به شبکه‌های سیمی معمولاً پیچیده‌تر از نفوذ به شبکه‌های بی‌سیم است. در تضاد با حملات بی‌سیم که اغلب بدون جای گذاشتن ردی انجام می‌شوند، هک سخت‌افزاری شامل استفاده از دستگاه‌های قابل رویت و قابل حذف است. به عنوان نمونه:

• ضربه های شبکه یا Sniffer: دستگاه‌هایی که داده‌های در حال انتقال در شبکه‌های سیمی را ردیابی می‌کنند و به صورت فیزیکی به شبکه متصل می‌شوند، به راحتی قابل تشخیص هستند.
• دستگاه‌های نافرمان: رایانه‌های غیرمجاز یا دستگاه‌های جانبی مانند کی‌لاگرهای USB باید به طور فیزیکی به شبکه متصل شوند، که این امر ردیابی و حذف آن‌ها را ساده‌تر می‌کند.

با این حال، شناسایی دستگاه‌های نافرمان پیشرفته‌تر مانند کابل‌های OMG دشوارتر است، اما به دلیل هزینه بالایشان، معمولاً توسط سازمان‌های حمله‌کننده به جای خانواده‌های عادی استفاده می‌شوند.

4. نیاز به بازی با تنظیمات امنیتی نیست

شبکه‌های بی‌سیم معمولاً به پیکربندی دقیق برای تضمین امنیت ارتباطات نیاز دارند. پیکربندی نادرست در دستگاه‌های شبکه و وسایل الکترونیکی بی‌سیم می‌تواند آن‌ها را در معرض خطرات امنیتی قرار دهد و به آسیب‌پذیری‌های جدی منجر شود. در حالی که، پیکربندی نادرست در شبکه‌های سیمی به مراتب دشوارتر است. با استفاده از اتصالات سیمی، دغدغه‌های کمتری در مورد مسائل امنیتی وجود دارد.

• پروتکل‌های رمزنگاری ضعیف یا منسوخ: استانداردهای قدیمی رمزنگاری مانند WEP به آسانی قابل نفوذ هستند، در حالی که پروتکل‌های محکم‌تری مانند WPA3 نیازمند پیاده‌سازی دقیق هستند.
• اعتبارات پیش‌فرض: بسیاری از روترهای بی‌سیم و دوربین‌های امنیتی با نام‌های کاربری و رمزهای عبور کارخانه‌ای عرضه می‌شوند که اگر تغییر نکنند، می‌توانند به راحتی توسط مهاجمان با استفاده از ابزارهای خاص مورد سوءاستفاده قرار گیرند.
• نقاط دسترسی باز: شبکه‌های بی‌سیم غیر امن می‌توانند به عنوان دروازه‌ای برای دسترسی کاربران غیرمجاز عمل کنند که ممکن است به نقض‌های امنیتی منجر شود.

نبود سیگنال‌های رادیویی در شبکه‌های سیمی، نیاز به تنظیمات نرم‌افزاری پیچیده برای امنیت اولیه را کاهش می‌دهد. این سادگی، مشکلات متداول مرتبط با تنظیمات نادرست بی‌سیم را حل می‌کند و شبکه‌های سیمی را به طور ذاتی در برابر خطاهای کاربری ایمن‌تر می‌سازد.

هرچند فناوری بی‌سیم راحتی فوق‌العاده‌ای را فراهم می‌کند، اتصالات سیمی به دلیل خصوصیات بنیادین خود، امنیت بیشتری ارائه می‌دهند. این به این معنا نیست که باید استفاده از فناوری بی‌سیم را کاملاً کنار بگذارید. با پیکربندی صحیح دستگاه‌های بی‌سیم، محدود کردن خانه هوشمند و وسایل اینترنت اشیاء به موارد ضروری و دقت در تنظیم شبکه محلی برای امنیت، استفاده از ترکیبی از دستگاه‌های سیمی و بی‌سیم نباید مشکل امنیتی ایجاد کند.