مقایسه دایمنسیتی 9400 پلاس و اسنپدراگون 8 الیت

مدیاتک به‌طور رسمی دایمنسیتی 9400 پلاس را معرفی کرده بود که نسخه‌ی قدرتمندتری از 9400 استاندارد است. رقیب اصلی آن اسنپدراگون 8 الیت محسوب می‌شود که در اکتبر سال گذشته معرفی شد. هر دو تراشه بر پایه فناوری 3 نانومتری TSMC (نسخه N3E) ساخته شده‌اند، اما از نظر معماری و اولویت‌های طراحی تفاوت‌های قابل توجهی دارند.  در این مقاله، رقابت بین دو چیپست قدرتمند دایمنسیتی 9400 پلاس و اسنپدراگون 8 الیت بررسی شده است.

معماری هسته ها و عملکرد

بر اساس جدیدترین هسته‌های Cortex شرکت آرم، تراشه دایمنسیتی 9400 پلاس نسخه‌ی ارتقا‌یافته‌ای از مدل استاندارد 9400 است. این تراشه شامل یک هسته Cortex-X925 با فرکانس تا 3.73 گیگاهرتز، به همراه سه هسته Cortex-X4 و چهار هسته Cortex-A720 است. این ترکیب به سبک معماری big.LITTLE طراحی شده که تأکید زیادی بر هسته‌های قدرتمند دارد.

به‌طور کلی، این تراشه دارای هشت هسته پردازشی است و از 10 مگابایت حافظه کش سطح سیستم (SLC) و 12 مگابایت حافظه کش سطح L3 بهره می‌برد. در مقابل، اسنپدراگون 8 الیت طراحی پردازنده‌ی سفارشی Oryon را انتخاب کرده است. این تراشه شامل هشت هسته Oryon نسل دوم است که دو هسته “Prime” آن با فرکانس 4.32 گیگاهرتز کار می‌کنند و شش هسته عملکردی دیگر به سرعت 3.53 گیگاهرتز می‌رسند.

این معماری همچنین دارای 24 مگابایت حافظه کش سطح L2 است که دو برابر مقدار حافظه کش در دایمنسیتی 9400 پلاس محسوب می‌شود. هرچند پیکربندی دو هسته Prime در اسنپدراگون 8 الیت از نظر تئوری قدرت پردازشی خام بالاتری ارائه می‌دهد، اما در کاربردهای واقعی، این تفاوت ممکن است برای اکثر کاربران چندان محسوس نباشد.

گرافیک و توانایی های بازی

در بخش گرافیکی، دایمنسیتی 9400 پلاس از پردازنده Arm Immortalis-G925 با 12 هسته استفاده می‌کند که از رهگیری پرتو و شفافیت پیشرفته پشتیبانی می‌کند. از سوی دیگر، اسنپدراگون 8 الیت دارای Adreno 830 بوده که نسبت به نسخه قبلی تا 40 درصد بهینه‌تر شده و از فناوری‌های گرافیکی جدید مثل Game Super Resolution 2.0 و Unreal Engine 5.3 بهره می‌برد.

این تراشه همچنین از فناوری رهگیری پرتو (Ray Tracing) پشتیبانی می‌کند که گفته می‌شود ۳۷ درصد بهبود یافته است. علاوه بر این، از موتور بازی‌سازی Unreal Engine 5.3، رندرینگ Nanite، و جدیدترین فریمورک‌های بهینه‌سازی گرافیکی کوالکام از جمله Game Super Resolution 2.0 و Frame Motion Engine 2.0 نیز پشتیبانی می‌کند.

هوش مصنوعی

داستان هوش مصنوعی در هر دو تراشه نقش محوری دارد. دایمنسیتی 9400 پلاس شامل واحد پردازش عصبی (NPU) مدل MediaTek NPU 890 است که از DeepSeek R1 (یک مدل زبانی بزرگ محلی) پشتیبانی می‌کند. این تراشه همچنین از چندین ویژگی کلیدی هوش مصنوعی مانند Mixture of Experts، Multi-Token Prediction، Multi-Head Latent Attention و دقت FP8 بهره می‌برد.

مدیاتک ادعا می‌کند که این واحد پردازش عصبی عملکرد فوق‌العاده‌ای در پردازش هوش مصنوعی لبه‌ای ارائه می‌دهد و سرعت استدلال و بهبود مدل‌های مولد را تا 20 درصد نسبت به مدل اصلی 9400 افزایش می‌دهد. در مقابل، کوالکام با نسخه‌ی بهبودیافته‌ی Hexagon NPU پاسخ می‌دهد که گفته می‌شود 45 درصد سریع‌تر از مدل قبلی و از نظر مصرف انرژی بهینه‌تر است.

این تراشه شامل یک موتور برداری 6 هسته‌ای و یک موتور اسکالر 8 هسته‌ای است که برای پشتیبانی از هوش مصنوعی مولد چندوجهی روی دستگاه طراحی شده است. در عمل، هیچ‌یک از موتورهای هوش مصنوعی این تراشه‌ها هنوز به‌طور گسترده در آزمایش‌های عمومی مورد بررسی قرار نگرفته‌اند. تا زمانی که مقایسه‌های مستقیم با استفاده از کاربردهای واقعی هوش مصنوعی (مانند کمک به دوربین، تشخیص گفتار، یا دستیارهای روی دستگاه) انجام نشود، تفاوت‌ها همچنان در حد تئوری باقی خواهند ماند.

دوربین و ISP

هر دو تراشه از سنسورهای دوربین تا 320 مگاپیکسل پشتیبانی می‌کنند و قادر به ضبط ویدیو 8K با نرخ 60 فریم بر ثانیه هستند. مدیاتک تراشه‌ی Imagiq 1090 ISP را ارائه می‌دهد که از ویدیوی HDR در سراسر محدوده‌ی زوم پشتیبانی می‌کند و قابلیت Smooth Zoom را برای انتقال‌های روان‌تر در ضبط ویدئو فراهم می‌سازد.

در مقابل، کوالکام با پردازنده‌ تصویری Spectra AI ISP رویکردی مبتنی بر هوش مصنوعی اتخاذ کرده که شامل قابلیت‌هایی مانند تقسیم‌بندی در لحظه، تصویربرداری در نور بسیار کم، و ابزارهای ویدیویی مانند نورپردازی معنایی و حذف اشیا می‌شود. علاوه بر این، کوالکام از مهر رمزنگاری Truepic نیز پشتیبانی می‌کند؛ قابلیتی که بر حفظ حریم خصوصی و اعتماد تمرکز دارد و ممکن است برای روزنامه‌نگاران و تولیدکنندگان محتوا که نیاز به تأیید صحت تصاویر دارند، جذاب باشد.

حافظه و صفحه نمایش

هر دو تراشه از حافظه رم LPDDR5X پشتیبانی می‌کنند و دایمنسیتی 9400 پلاس دارای سرعت حافظه‌ی حداکثری 10667 مگابیت بر ثانیه است. اسنپدراگون 8 الیت، هرچند سرعت حافظه را به‌طور دقیق اعلام نکرده، اما از همان استاندارد LPDDR5X و حافظه ذخیره‌سازی UFS 4.0 بهره می‌برد.

از نظر نمایشگر، تراشه دایمنسیتی از وضوح WQHD+ با نرخ 180 هرتز پشتیبانی می‌کند و برای نمایشگرهای سه‌تایی تاشو با پشتیبانی از سه پورت MIPI طراحی شده است. در مقابل، اسنپدراگون 8 الیت قادر به پشتیبانی از پنل‌های QHD+ با نرخ 240 هرتز است و از نمایشگرهای 8K خارجی نیز پشتیبانی می‌کند (ویژگی‌ای که بیشتر برای فرم‌فاکتورهای ترکیبی موبایل-دسکتاپ آینده کاربرد خواهد داشت).

جمع بندی

در این رقابت، برنده‌ی مطلقی وجود ندارد؛ هر دو تراشه بسیار قدرتمند، بهینه‌شده و طراحی شده‌اند تا در قلب دستگاه‌های پرچمدار تا سال 2025 ایفای نقش کنند. اسنپدراگون 8 الیت در آزمون‌های پردازشی عملکرد بهتری دارد، اکوسیستم هوش مصنوعی یکپارچه‌تری برای تجربه‌های کاربرمحور ارائه می‌دهد، و در زمینه‌ی گیمینگ و پردازش تصویر نیز مجموعه‌ای جامع دارد.

این تراشه گزینه‌ای مطمئن‌تر برای گوشی‌های پرچم‌دار سطح بالا و دستگاه‌های گیمینگ است که به‌دنبال حداکثر قابلیت‌ها هستند. دایمنسیتی 9400 پلاس ، هرچند از نظر سرعت پردازنده در جایگاه اول قرار نمی‌گیرد، اما با پردازنده‌ی گرافیکی بسیار کارآمد، یکپارچه‌سازی هوشمند با مدل‌های پیشرفته‌ی هوش مصنوعی مانند DeepSeek R1 و نوآوری‌های برجسته در زمینه‌ی ارتباطات ماهواره‌ای و همتا به همتا، گزینه‌ای جذاب محسوب می‌شود.

همچنین، به‌دلیل همکاری گسترده‌تر مدیاتک با سازندگان دستگاه‌ها، احتمال حضور آن در طیف وسیع‌تری از محصولات وجود دارد. برای اکثر کاربران، انتخاب بین این دو تراشه صرفاً به مشخصات فنی وابسته نخواهد بود. عامل تعیین‌کننده، نوع دستگاه‌هایی است که از این تراشه‌ها بهره می‌برند.