طراحی ایمپلنت بیوالکترونیک برای جلوگیری از مرگ معتادان

گروهی از محققان با دریافت کمک ۱۰ میلیون دلاری موسسه بهداشت آمریکا مشغول ابداع یک ایمپلنت بیوالکترونیکی هستند که اوردوز ناشی از موادمخدر را حس می کند و به سرعت داروی نالوکسان را آزاد می کند. این ماده برای درمان مسمومیت ناشی از مواد مخدر به کار می رود.

جان راجر محقق اصلی این پروژه توضیح می‌دهد که مرگ ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی نشان دهنده یک بحران است که به شکل روزافزون در حال افزایش است. ما یک رویکرد مهندسی محور برای این بحران توسعه داده‌ایم که از فناوری‌های نوین زیست الکترونیکی استفاده می‌کند. ایمپلنت پیشنهادی در این تحقیق راه حلی سریع و کارآمد برای اوردوز با مواد مخدر است. یک دستگاه به اندازه یک یو اس بی کوچک زیرپوست فرد قرار می گیرد و به وسیله یک حسگر اکسیژن خون را رصد و مشخص می کند فرد اوردوز کرده است.

به گفته این محقق این ایمپلنت‌های کوچک و بی سیم از مخازن کاملاً بسته و پر از نالوکسون پشتیبانی می‌کنند. این حسگر مینیاتوری با نظارت مستمر اکسیژن رسانی به بافت، مصرف بیش از حد مواد مخدر را شناسایی می‌کند، در نتیجه به طور خودکار و فوری یک دوز نجات دهنده از نالوکسون را در بدن آزاد می‌کند تا شخص مبتلا به اوردوز و مرگ نشود و نجات پیدا کند.

یکی شیوه جدید دیگر در این راستا، یک راهکار جالب بود که در اوایل سال جاری معرفی شد. در این شیوه یک برنامه تلفن هوشمند از امواج صوتی برای ردیابی میزان تنفس شخص استفاده می‌کند. بنابراین کاربر قبل از مصرف مواد مخدر باید این برنامه را فعال کند تا برنامه در صورت مشخص شدن مصرف بیش از حد و شناسایی دوز مصرف، به طور خودکار با اورژانس تماس بگیرد. از سوی دیگر هرچند آنها روشی نوین برای حل مشکل اوردوز ناشی از مواد مخدر به حساب می آیند اما هنوز مشخص نیست در شرایط واقعی تا چه میزان کارآمد هستند.